Facebook twitter youtube

Live

Pinkpop Classic 2010 (14-8-2010)

pinkpopclassicvoorkantOp de zonnige zaterdag 14 augustus 2010 werd voor de vierde keer het Pinkpop Classic festival gehouden. Of het nu door de vakantieperiode, de crisis of de programmering kwam; het bezoekersaantal bleef steken tot rond de 6000, de helft van vorig jaar en daarmee een financieel debacle. Voor de bezoekers die wel gekomen waren, was er niet veel te merken van deze tegenvaller. Geen lange wachtrijen bij bar, toilet en etenstentjes en met de meegebrachte campingstoel was het goed toeven. De gemiddelde leeftijd van de bezoeker is dik over de veertig en vandaar dat de organisatie geen bezwaar heeft met het meegenomen zitmeubilair.

Bekijk fotoalbum

Het affiche van deze editie bestond uit tien namen. Het festival heeft wel wat trekken van een Limburgs onderonsje, en dat is wellicht ook wel de reden van het wegblijven van het grote publiek. Er wordt op het podium Limburgs gesproken door de stalmeesters en de aftrap wordt traditioneel gedaan door de Limburgse formatie de Janse Bagge Bend. Deze band, die jaarlijks hetzelfde repertoire laat horen is een coverband met blazers en Limburgse teksten. Hun grootste hit en uitzwaaier was "Sollicitere", een cover van de Spencer Davis Group. Met de blazers van de Janse Bagge Bend trad ook Peter Koelewijn en zijn Rockets op. Daarmee werd gebroken met de traditie dat een band die op Pinkpop Classic speelt, ook ooit op het grote Pinkpop heeft gespeeld.
Peter Koelewijn, die dit jaar 70 wordt was goed bij stem en bracht uitsluitend oude hitjes als "Marijke", "Je wordt ouder pappa" en natuurlijk het inmiddels vijftig jaar oude "Kom van het dak Af", maar dan zonder het Amerikaanse accent.

pinkpopclassic 2010 11

De planning was strak. Nadat om half één Peter Koelewijn klaar was met zijn optreden stond om 13:00 uur het trio "Therapy?" op het programma. Deze stevige formatie, die ik eigenlijk niet zo goed ken, gaf een goed optreden weg. Daarna was het de beurt aan "The presidents of the USA", een wat mildere driemansformatie, die bij het publiek toch wel een snaar wist te raken.

Vervolgens kwam Kid Creole met zijn wel heel jonge coconuts op. Deze totaal overbodige band heeft ooit twee hitjes gescoord: "Stool Pigeon" en "Annie, I'm not your Daddy", die langdradig het zeer matige optreden moesten dragen.  Na dit teleurstellend gebeuren konden we weer overeind komen voor de jazzy, hiphopachtige muziek van de "Fun Loving Criminals".  Deze eigenzinnige  strakke band kon mij wel bekoren.
Voor mij was Gary Moore die vervolgens kwam zeker één van de hoogtepunten. De wat nors ogende Ier had goede zin en was goed bij stem en snel met zijn handen waarmee hij zijn Gibson beroerde.
Hij speelde een mix van folkrock, hardrock en bluesrock met o.a. zijn bekende hit  "Still got the blues" als uitsmijter.

Na de bluesrockklanken volgde "The Cult". Het was de derde keer dat ik deze band zag en eerlijk gezegd blijven mij hun optredens niet echt hangen, terwijl ze zeker niet onverdienstelijk spelen.

Het sluitstuk was voor "Iggy Pop & the Stooges". De band speelde strak en Iggy Pop was goed bij stem, maar mij kon het totaal onbekende werk niet bekoren. Tegen het einde van het optreden zijn we weer terug gegaan naar het 500 meter verderop gelegen Snowworld hotel, waar we nog een afzakkertje hebben genomen in de bar. Een zeer geslaagde dag, al vraag ik me wel af of er nog een vijfde editie zal komen. Die zal, zeker marketingtechnisch gezien toch, wel heel anders aangepakt moeten worden wil dit winstgevend worden.

Enkele joetjoebjes:

Gary Moore - Still got the blues (Tom Lempers)

Fun Lovin' Criminals

Peter Koelewijn - Kom van dat dak af